Allah’ın adıyla…

Bir gün Ebû Süfyân, Selmân-ı Fârisî, Suheyb-i Rûmî ve Bilâl-i Habeşî’nin bulunduğu bir gurup Müslüman’ın yanından geçti. Onu gören Müslümanlar: “Allah’ın kılıcı Allah’ın düşmanını haklamadı.” dediler. Bunu duyan Ebû Bekir (r.a):“Bu sözü Kureyş’in büyüğüne ve efendisine mi söylüyorsunuz?” dedi. Sonra Peygamber (s.a.v)’in yanına gelerek hâdiseyi anlattı. Rasûl-i Ekrem (s.a.v): “Ebû Bekir! Bu sözünle belki de onları gücendirdin. Eğer onları gücendirdiysen, Rabbini de gücendirdin demektir” buyurdu. Ebû Bekir (r.a) hemen o Müslümanların yanına gelerek:“Kardeşlerim! Yoksa sizleri gücendirdim mi?” diye sordu. Onlar: “Hayır, sana gücenmedik. Allah seni bağışlasın, kardeş!” dediler. (Müslim 170)

Peygamber efendimizin’in (sav) “Eğer onları gücendirdiysen, Rabbini de gücendirdin” sözü İslâm’a hizmet için koşan müminlere karşı son derece hassas olmayı ve onları asla incitmemeyi beyan ediyor. Çünkü müminler söz ve davranışlarıyla birbirini incitmekten, birbirinin gönlünü kırmaktan ve birbirinin kul hakkına tecavüz etmekten çok sakınmalıdırlar. Küçükler büyükleri saymalı ve büyükler küçükleri himâye etmelidirler. Onlar hesaplarını dünyaya göre değil, âhirete göre yapmalıdırlar. İyilik yapmak için koşuşturan müminler, birbirlerini asla gücendirmemeli aksi halde Rablerini gücendirmiş olacaklardır. Rablerini gücendirenlerde asla başarıya ulaşamazlar.

 İşte bu gerçeğin en güzel örneklerinden birisi sahabeden Rabîa İbni Kâ’b el-Eslemî incitmekten ve kem sözden sakınma hususundaki hassasiyetidir. Şöyle ki: Bir gün Peygamber Efendimiz Rabîa’yı, bir kabileye evlendirmeleri için gönderdi. Kabile halkı Rabîa’yı çok iyi karşıladılar; Döndükten sonra olanları anlatan Rabîa’nın bir sıkıntısı olduğunu anlayan Hz. Peygamber ona; ” Hayrola, bir derdin mi var?” diye sorunca, Rabîa: “Yâ Resûlallah! Galiba bu iş olacak ama benim düğün yemeği verecek param yok, dedi. Resûlullah’ın emri üzerine Rabîa’ya bir koç alması için para toplandı. Onun düğün yemeğine Resûl-i Ekrem ve Hz. Ebû Bekir de katıldı. Efendimiz Rabîa’ya düğün hediyesi olarak bir tarla, Hz. Ebû Bekir de hurma bahçesinden bir kısmını verdi. Bir gün Hz. Ebû Bekir’le Rabîa arasında hurmalık yüzünden küçük bir ihtilâf çıktı. Bu sırada Hz. Ebû Bekir, her nasılsa ona hoş olmayan bir söz söyledi; ardından da söylediğine pişman oldu. Rabîa’ya, “Ne olur, sen de aynı sözü bana söyle, böylece kısas yapmış olalım” diye rica etti. Fakat Rabîa buna yanaşmadı. Rebia’yı incitmekten son derece rahatsız olan Hz. Ebû Bekir hurmalığın tamamını Rabîa’ya bıraktıktan sonra “Haydi o sözü bana iade et” diye ısrar etti. Rabîa, “Hayır, bunu yapamam” dedi. Hz. Ebû Bekir çok zor durumda kalmıştı. “Öyleyse Resûlullah’a gidip meseleyi arzedelim; belki o kısasa izin verir.” dedi. Kabilesinden bazılarının Rabîa’yı haklı, Hz. Ebû Bekir’i haksız bulmaları bu fakir, ama gönlü zengin insanı çok üzdü. “Siz Ebû Bekir’in kim olduğunu bilmiyor musunuz? Onu gücendirmek Resûlullah’ı gücendirmektir. Resûlullah’ı gücendirmek ise Allâh’ı gücendirmektir. İşte o zaman Rabîa mahvolur!” dedi. Resûl-i Ekrem’in huzuruna vardıklarında Hz. Ebû Bekir olup bitenleri anlattı. Allâh’ın Resûlü Rabîa’yı da dinledikten sonra ona, o sözü Ebû Bekir’e iade etmemekle iyi yaptığını, onun yerine “Allah seni bağışlasın Ebû Bekir” demesini tavsiye etti. Rabîa öyle deyince, Hz. Ebû Bekir çok duygulandı, ağlayarak evinin yolunu tuttu.

Siz Allah için koşuşturan müminlerin kim olduğunu bilmiyormusunuz? Onları gücendirmek Resûlullah’ı gücendirmektir. Resûlullah’ı gücendirmek ise Allâh’ı gücendirmektir. İşte o zaman kaybedersiniz. Çünkü müminleri gücendirmek Allah’ı gücendirmek demektir. Allah’ı gücendirmek ise başarı değil başarısızlık getirir. Demekki, başarıya ulaşmanın en önemli sırlarından bir taneside müminlerin birbirlerini gücendirmemesidir.

Selam ve dua ile…