TUİK’in yapmış olduğu açıklamaya göre Türkiye ekonomisinde 2017 yılında yüzde 7,4 oranında bir büyüme meydana geldi. Diğer ülkelere göre en çok büyümenin olduğu ülkelerden birisi Türkiye. Bakıldığında iyi bir büyüme oranı fakat bu büyüme oranının vatandaşın cebine yansımaması sıkıntı.

Biz sokaktaki vatandaşa baktığımızda hayatın pahalılığından şikâyetler almaktayız. Her şeye zam yapılmakta. İnsanlarımızın ne kadarı evine et götürebilmekte. Temel tüketim malzemesi olan gıdalarda ciddi manada fiyat artışları var. Yine benzine ve dizele yapılan zamlar her yere yansımaktadır. Elektriğe yapılan zamlar milleti bıktırmış durumda…

TÜRK-İŞ Araştırmasının 2018 Şubat ayı sonucuna göre:

Dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması tutarı (açlık sınırı) 1.636,59 TL,

 Gıda harcaması ile birlikte giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarı ise (yoksulluk sınırı) 5.330,93 TL oldu.

Bekâr bir çalışanın aylık yaşama maliyeti ise 2.022,08 TL olarak gerçekleşti.

Türkiye de yaklaşık 6 milyon insan asgari ücretle çalışıyor. Tabiri yerinde ise Türkiye’de 6 milyon modern köle var. 6 milyon insan da 3 bin TL altında bir maaşla çalışıyorlar. Toplamda 12 milyon insan, bunları ortalama 4 kişilik bir aileden hesaplarsak yaklaşık 50 milyon insan açlık ve yoksulluk sınırının altındaki bir ücretle geçinmeye çalışıyor. Bu rakam ülke nüfusunun yüzde 60’ına denk geliyor. Yaklaşık olarak 31 milyon insanın bankalara kredi veya kredi kartından kaynaklanan borcu var. Hal böyleyken ülkedeki büyüme bu insanlara yansımıyorsa bu işte bir sıkıntı var demektir. Neden böyle olduğunu anlamaya çalışalım.

Türkiye’nin durumuna baktığımızda ekonomik dağılımda ciddi sıkıntılar var. Şuan ki duruma baktığımızda zengin insanlar servetlerini katlarken dar gelirli insanlarımızın her geçen gün daha sıkıntılı bir sürece doğru gidiyor. Bunun sebebi devletin yaklaşım tarzı her yıl büyük şirketlerin, futbol kulüplerinin vergi borçları silinirken asgari ücretle çalışan vatandaşlar gelir vergisinin alınması hangi mantığa sığar. Şirket patronları, kulüp başkanları ve bu kulüpler Karun kadar zenginken ve bu beyefendiler servetlerine servet katsınlar diye bunların vergi affına dâhil olmaları dar gelirli vatandaşlara hakarettir. Avrupa devletleri nezdinde futbolculardan verginin en az alındığı ülke Türkiye. Yüzde 15 gibi bir vergi alınıyor. Devlet memurlarında yüzde 15’le başlayan vergi sene sonuna doğru yüzde 27’lere çıkıyor. Yani gelirde de vergide de bir adaletsizlik var. Devlet kendi açıklarını gariban milletin sırtından çıkarmaya çalışıyor.

Ya milletin vekillerine ne demeli… Güya mecliste milleti temsil ediyorlar. Aldıkları maaşlar yetmiyormuş gibi ha bire kendi rahatları için yeni değişiklikler yapıyorlar. En son vekiller kendileri ve bakımından sorumlu oldukları kişilerin dişleri için implant sayısını 8 den 12 ye çıkardılar. Hepsi bu konuda hem fikir. Asgari ücretle çalışanlara yapılan maaş zamlarını konusunda ‘devletin bütçesini de düşünmek lazım’ diyenler. Sıra vekillerimize verilen haklara gelince neden devleti pek düşünmüyorlar. Gerçi gariban yiyecek ekmek bulamadığından dişlerde çok ihtiyacı yok gitsin kendi bütçesine göre bir yol bulsun. Vekiller sağlam dişlere ihtiyacı var zira sağlam dişlerle daha yiyecekleri çok şey var.

Vesselam…